วิจารณ์หนังสือ “คำประกาศความเป็นไทในโรงเรียน” โดย กฤต โกมลสิริกุล

หลายๆคนมักจะรู้จัก เนติวิทย์ โชติภัทร์ไพศาล (แฟรงค์) ในลักษณะของเด็กหัวรุนแรง มีความคิดสุดโต่ง และดูเกินกว่าวัยเมื่อเท่ากับเด็กคนอื่นๆ ด้วยลักษณะบุคลิกภาพและทัศนคติที่ดูเกินกว่าวัย หนังสือหลายๆเล่มที่ถูกเขียนโดยเนติวิทย์นั้น จึงมักจะมีสำนวนที่ค่อนข้างยากและมีการใช้คำศัพท์ที่ไม่คุ้นชินหรือบางครั้งอาจถูกตัดสินจากภาพลักษณ์และความรู้สึกในเชิงลบที่ใครหลายๆคนมีต่อผู้เขียน

แต่สำหรับหนังสือเล่มนี้แล้ว กลับถูกประพันธ์ให้อ่านง่ายมากกว่าหนังสือเล่มอื่นๆของผู้เขียนและหากตัดความรู้สึกจากในเชิงลบเหล่านั้นไปก็นับเป็นหนังสือที่ดีพอสมควร มีการใช้สำนวนที่ไม่ยากจนเกินไปและ มีการลำดับเนื้อหาของหนังสือตามลำดับประสบการณ์ของทัศนคติของผู้เขียนที่มีต่อโรงเรียนและระบบการศึกษาไทยในปัจจุบัน โดยในบางบทของหนังสืออาจมีการนำประสบการณ์ของผู้เขียนและยกตัวอย่างบุคคลสำคัญมาสอดแทรกในการอธิบายความต่างๆเพื่อให้ง่ายต่อการเข้าใจ เช่น การเข้าแถวหน้าเสาธง การแต่งกาย ระเบียบทรงผม เป็นต้น

การนำเสนอเนื้อหาหนังสือเล่มนี้เป็นเพียงการแสดงมุมมองทางความคิดของผู้เขียนและเป็นการบ่งบอกถึงปัญหาของระบบการศึกษาไทยในปัจจุบันเพื่อให้คนรุ่นใหม่ได้จุดประกายความคิดออกนอกกรอบที่สังคมกำหนดไว้ให้เท่านั้น มิได้นำเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับแนวทางการแก้ปัญหาระบบการศึกษาไทยไว้แต่อย่างใดเพราะผู้เขียนเพียงต้องการจะนำเสนอปัญหาของระบบการศึกษาไทยและจุดประกายคนรุ่นใหม่มีส่วนร่วมในการพัฒนาและปรับปรุงการศึกษาไทยเท่านั้น

หากสังเกตที่หน้าปกหนังสือทั้งในฉบับที่ตีพิมพ์ครั้งที่ 1 และ 2 นั้นจะมี ข้อความที่วงเล็บไว้ว่า “ให้เธอไว้อ่านเล่น” โดย เนติวิทย์ ได้ให้เหตุผลที่เขียนข้อความนี้ว่าหนังสือเล่มนี้มีเป้าหมายเพื่อจุดประกายความคิดและปรับเปลี่ยนทัศนคติของผู้อ่านที่มีต่อโรงเรียนและระบบการศึกษาไทยและให้คนรุ่นใหม่ได้มองเห็นถึงปัญหาของระบบการศึกษาไทยในปัจจุบันที่อยู่ใกล้ตัวโดยผู้เขียนได้มีการใช้สำนวนที่ง่ายและนำเสนอในมุมมองที่ใครหลายๆคนอาจไม่เคยมองมาก่อนจึงทำออกมาเป็นหนังสือสำหรับคนรุ่นใหม่ไว้อ่านเล่นนั่นเอง

“ฉันคิดว่าเธอมีคุณค่าและศักยภาพมากมายนัก โลกกว้างมีอะไรให้เธอมากมาย โรงเรียนน่าจะมีอะไรท้าทาย แนะนำ ส่งเสริมรองรับความมหัศจรรย์ของเธอได้บ้าง” ข้อความส่วนหนึ่งจากหนังสือ

กฤต โกมลสิริกุล